CEULEUKEUTEUK

HÉBAT

Dihandapeun tangkal kiara nu iuh hareupeun kampus ITB aya baramaén aki-aki andiprek diuk bangun nalangsa.

Mahasiswa : "Punten, ari bapa tos lami baramaén di dieu ?"
Aki-aki : "Kira-kira 8 taunan cép. Naha kitu ?"
Mahasiswa : "Dupi sadintena kinten-kinten kénging sabaraha ?"
Aki-aki : "Nya lumayan cép. Kana lima puluh rébuan lah !"
Mahasiswa : "Euleuh-euleuh... seueur gening nya. Dupi kulawargi ?"
Aki-aki : "Biangna na mah tos tilar dunya. Anak aki aya nu di UI jeung USU"
Mahasiswa : "Hébat aki mah nya ! Tiasa nyakolakeun putra-putrana"
Aki-aki : " Ih ari encép. Lain kuliah maranéhanana mah, tapi baramaén ogé siga aki!"

BINIH KEMBANG

Dina hiji poe, Bu Isma nelepon ka Dinas Pemadam Kebakaran."Dupi ieu Dinas Pemadam Kebakaran?" pokna ka nu di telepon.

"Muhun, leres," cek Pa Kelana, kapala patugas, nembalan dina telepon.

"Kieu ieu teh, Pa," cek Bu Isma, "di pakarangan rorompok teh simkuring gaduh kebon anu nembe pisan dipelakan binih kembang..."

"Ari kahuruanana di mana?" cek Pa Kelana.

"Eta binih-binih anu dipelakkeun teh pijadieun kembang anu kalintang awisna, sarengna deui..." Can kebat Bu Isma nyaritana, Pa Kelana geus ngagebes manten,
"Ibu, dupi Ibu teh bade nyarios sareng Dinas Pemadam Kebakaran atanapi sareng toko kembang?!"

Kituna teh Pa Kelana bari ngemu kakeuheul."Euh, tangtos bae bade sasanggem sareng Dinas Pemadam Kebakaran," tembal Bu Isma.

"Eta... bumi tatangga anu sapaliheun rorompok teh kahuruan. Ibu mah mung bade ngemutan bae sangkan Bapa katut parapatugas sanesna, upami sarumping ka dieu teh, sing ati-ati ulah dugi ka nincak pabinihan tea..."

Abah Téa

Kang Deddy Setiawan

PT. KTB - Jkt